Une conversation dans l’ascenseur du Wiels :
Lui : « au Wiels c’est quand-même toujours un art difficile à comprendre »
Elle : « oui, mais c’est ce qui le rend intéressant ».
Vous l’aurez compris, les deux expos ne se visitent pas comme le musée de la bière. ! Pour Sophie Podolski je vous recommanderais bien un bon joint si c’était légalisé. Cette artiste, inconnue au bataillon pour la plupart, est née à Bruxelles en 1953 dans un milieu avec des affinités artistiques. Adolescence p
Une conversation dans l’ascenseur du Wiels :
Lui : « au Wiels c’est quand-même toujours un art difficile à comprendre »
Elle : « oui, mais c’est ce qui le rend intéressant ».
Vous l’aurez compris, les deux expos ne se visitent pas comme le musée de la bière. ! Pour Sophie Podolski je vous recommanderais bien un bon joint si c’était légalisé. Cette artiste, inconnue au bataillon pour la plupart, est née à Bruxelles en 1953 dans un milieu avec des affinités artistiques. Adolescence plus que difficile, « sex, drugs and Rock & Roll », contestation, rébellion, abolition de toutes entraves, libération, mai 68… Une enfant de l’époque quoi, si ce n’est un peu poussée aux extrêmes. Une obsession créative pendant un trip de 4 années et puis rideau : le suicide à 21 ans. Elle laisse un livre culte « Le pays où tout est permis » et des dizaines de dessins extraordinaires et hallucinants – sans jeu de mots- produits dans un délire de speed. Pour ma part cette expo pose la question de ce que Podolski aurait produit sans les drogues, et plus généralement l’art en général où alcools et drogues ne furent absents à aucune époque. De Lascaux à Bansky. Martyrs pour la cause, autodestruction, pulsions incontrôlables, nécessité vitale pour rester au top… ? Je n’ai pas la réponse mais reste émerveillé par les créations.
Pour Saädane Afif il vaut également mieux ne pas louper le mode d’emploi à l’entrée de la salle (pas le leaflet à la caisse). Sinon vous n’allez rien comprendre à ce projet participatif de l’artiste qui se nourrit e.a. de textes et œuvres commandés par lui auprès d’autres artistes.
Le livret est extrêmement bien fait et décrit avec intelligence la démarche des 19 installations. C’est un parcours-découverte d’un artiste qui vaut vraiment la peine d’être connu.
Le besoin d’un livret explicatif pose évidemment une autre question sur la majorité des œuvres contemporaines qui nécessitent une sérieuse mise en contexte : comment cela va-t-il survivre dans temps ? Un A4 pour chaque œuvre ?
Les communiqués
WIELS présente la toute première exposition dédiée à l’artiste belge Sophie Podolski. Son travail est emblématique d’une époque marquée par la libération sexuelle, l’antipsychiatrie et un désenchantement de la jeunesse. En seulement quelques années (entre 1968 et 1974, date de son suicide à l’âge de 21 ans), elle a produit une œuvre graphique remarquable, ainsi qu’un livre : Le pays où tout est permis en 1972. Cette jeune savante autodidacte a écrit dans un style expressif et provocateur, sans retenue, sur la vie, la culture populaire et le conformisme de la société.
Alors que l’écrit et le dessin sont quasiment inextricables pour Podolski, de son vivant elle était surtout considérée comme un poète. L’exposition au WIELS met l’accent sur son œuvre visuelle et son iconographie très personnelle afin de la faire sortir de l’ombre. Elle présente plus d’une centaine de travaux sur papier, réalisés à l’encre de Chine, au pastel et au crayon de couleur. L’occasion aussi de montrer ses gravures qui constituent ses premiers travaux et le manuscrit original de son livre singulier.
Sophie Podolski est née en 1953 à Bruxelles, où elle est décédée en 1974. A l’occasion de cette exposition, WIELS publie un livre avec des contributions de Lars Bang Larsen, Jean-Philippe Convert, Caroline Dumalin, Chris Kraus et Erik Thys. Conception graphique par Salome Schmuki.
Saâdane Afif crée des œuvres d’art qui lui permettent d’associer d’autres personnes à sa pratique artistique. Il explore les processus de traduction et d’interprétation inhérents à toute rencontre avec une œuvre puisque, comme le disait Marcel Duchamp, « c’est le regardeur qui fait l’œuvre ».
Afif utilise des formes de culture populaire, comme la musique, pour réunir les gens dans un moment partagé de créativité. Son œuvre adopte plusieurs médias (performances, objets, sculptures, textes, affiches, etc.) et l’artiste se sert souvent de l’exposition comme d’un moment de production. L’exposition Paroles présente une rétrospective de son œuvre des quinze dernières années. Depuis 2004, il a passé commande à des artistes et à des écrivains, de paroles inspirées de ses œuvres pour ensuite les exposer à leurs côtés. Au fil du temps, ces paroles sont devenues un matériau incontournable pour Afif et elles se situent au cœur de l’évolution de sa pratique.
À l’occasion de cette exposition, WIELS publie un recueil de plus de 191 « Paroles » écrites à ce jour. L’exposition elle-même présente une sélection de projets qui ont inspiré ces paroles, allant d’un cercueil prenant la forme du Centre Pompidou (Anthologie de l’humour noir, 2010) à une installation de guitares électriques automatiques qui jouent une série d’accords (Black Chords, 2006).
Au cœur de l’exposition, un studio de musique complet. Vous êtes invité à venir y jouer de la musique et à participer à des improvisations sous l’accompagnement d’un maître de studio, le musicien Valentin Noiret. Une seule règle : il faut utiliser les textes du livre Paroles (Songbook) comme inspiration de vos interprétations musicales.
Infos pratiques
WIELS, Centre d’Art Contemporain
Avenue Van Volxem 354
1190 Bruxelles
Tel +32 (0)2 340 00 53
Mardi au dimanche : 11.00 – 18.00
Nocturnes: chaque 1er et 3me mercredi du mois jusqu’Ã 21h00
Fermé: lundi
Visiteur individuel 10 €
Chaque samedi et dimanche entre 14:00 et 17:00, des guides vous donnent des informations sur les expositions en cours- inclus dans le ticket d’entrée.
Een gesprek in de lift van Wiels:
Hij:” Bij Wiels is het toch altijd kunst die moeilijk te begrijpen valt”.
Zij:” Ja, maar dat maakt het juist interessant”.
Zoals u dus kan verwachten zijn de twee tentoonstellingen geen pretpark!
Voor Sophie Podolski zou ik wel een goede joint aanbevelen maar dit is nog niet gelegaliseerd. Deze kunstenares, wellicht voor velen onbekend, werd in 1953 in Brussel geboren in een omgeving met artistieke affiniteiten. Een meer dan moeilijke adolescentie, ” seks, drugs en rock & roll “, contestatie, verzet, rebellie, de aanloop van mei 68…. Een kind van die tijd zowat, maar dan wel extreem. Vier jaar creatieve obsessie en dan valt het doek: zelfmoord op 21-jarige leeftijd. Ze laat een cultboek na ” Le pays où tout est permis ” en tientallen buitengewone en hallucinante tekeningen – zonder woordspeling – geproduceerd in één grote trip speed.
Deze tentoonstelling roept voor mij de vraag op wat Podolski zou hebben geproduceerd zonder drugs, en meer in het algemeen, alle kunst want alcohol en drugs waren op geen enkel moment afwezig. Van Lascaux tot Bansky. Martelaren, zelfvernietiging, oncontroleerbare impulsen, noodzaak om te blijven creëren…? Ik heb het antwoord niet, maar blijf genieten van hun creaties.
Voor Saädane Afif is het ook beter om het instructieboekje aan de ingang van de zalen niet te vergeten (niet de folder bij de kassa). Anders begrijp je niets over dit participatieve project van deze boeiende kunstenaar die o.a. met werken en teksten werkt die in zijn opdracht gemaakt zijn door andere kunstenaars.
Het boekje is een uitstekende gids en beschrijft in de perfectie de aanpak van de 19 installaties. Het wordt dan een ontdekkingsreis doorheen het werk van een kunstenaar die echt de moeite waard is om beter bekend te worden.
De behoefte aan een verklarend boekje (ik heb een half uur zonder uitleg rondgedwaald zonder iets te begrijpen) roept toch een andere vraag op: het merendeel van de hedendaagse werken zijn onbegrijpelijk zonder een serieuze contextualisering – hoe zullen ze overleven in de toekomst? Een A4-tje voor ieder werk?
De mededelingen
WIELS presenteert de eerste tentoonstelling gewijd aan de Belgische kunstenaar Sophie Podolski. Haar werk weerspiegelt een tijdperk dat getekend werd door seksuele bevrijding, antipsychiatrie en desillusie bij de jeugd. In de korte periode tussen 1968 en 1974 – toen ze zich op 21-jarige leeftijd het leven benam – produceerde ze een veelzijdig grafisch oeuvre, en één boek, met de titel Le pays où tout est permis [Het land waar alles geoorloofd is]. Ze was een autodidact-savant die in een ongeremde, uitdagende en expressieve stijl schreef over het leven, de populaire cultuur en de conformistische samenleving.
Hoewel schrijven en tekenen voor Podolski onlosmakelijk met elkaar verbonden waren, werd ze tijdens haar leven in de eerste plaats als dichter gezien. De tentoonstelling in WIELS legt de nadruk op haar beeldende praktijk en hoogstpersoonlijke iconografie, om deze opmerkelijke kunstenaar uit de vergetelheid te halen. De tentoonstelling toont meer dan 100 werken op papier, waaronder met inkt, pastel en kleurpotlood, maar ook de etsen die tot haar vroegste werk behoren, en het originele manuscript van haar unieke boek.
Sophie Podolski werd geboren in 1953 in Brussel, waar ze in 1974 overleed. Naar aanleiding van deze tentoonstelling geeft WIELS een boek uit met bijdragen van Lars Bang Larsen, Jean-Philippe Convert, Caroline Dumalin, Chris Kraus en Erik Thys. Ontwerp door Salome Schmuki.
Saâdane Afif maakt kunst waarmee hij anderen kan betrekken bij zijn artistieke praktijk. Hij verdiept zich in de processen van vertaling en interpretatie die eigen zijn aan de omgang met een kunstwerk: het is dan ook – in de woorden van Marcel Duchamp – de toeschouwer die het kunstwerk maakt.
Afif bedient zich van populaire cultuurvormen, zoals muziek, om mensen bij elkaar te brengen in een moment van gedeelde creativiteit. Zijn werk neemt uiteenlopende vormen aan: niet alleen performances, objecten en sculpturen, maar ook teksten en affiches. Vaak grijpt hij de gelegenheid van de tentoonstelling aan als moment van productie. De tentoonstelling Paroles biedt een overzicht van zijn werk van de voorbije 15 jaar. Sinds 2004 nodigt hij schrijvers en kunstenaars uit om zich door zijn kunst te laten inspireren tot liedjesteksten, die dan naast de werken worden tentoongesteld. Deze teksten zijn voor Afif een belangrijke schat aan materiaal geworden die een centrale rol speelt in de evolutie van zijn werk.
Naar aanleiding van de tentoonstelling zal een boek worden gepubliceerd door WIELS, eveneens met de titel Paroles, waarin de meer dan 150 liedjesteksten worden bijeengebracht die tot nu toe werden geschreven. De tentoonstelling zelf toont een selectie aan projecten waaruit liedjesteksten zijn voortgekomen. Ze gaan van een doodskist in de vorm van het Centre Pompidou (Anthologie de l’humour noir, 2010) tot een installatie met elektrische gitaren die automatisch een akkoordenreeks spelen (Black Chords, 2006).
Het hart van de tentoonstelling is een heuse muziekstudio – mét instrumenten. Je bent van harte uitgenodigd om er muziek te komen maken en deel te nemen aan jamsessies onder leiding van een studiomeester. De enige regel is dat de liedjesteksten uit het boek van Afif de inspiratie moeten vormen voor je muzikale vertolking
Practisch
WIELS, Centrum voor Hedendaagse Kunst
Van Volxemlaan 354
1190 Brussel
tel +32 (0)2 340 00 53
Dinsdag t.e.m. zondag, 11.00 – 18.00
Nocturnes: elke 1ste en 3de woensdag van de maand t.e.m. 21.00
Gesloten: maandag
Tarieven : 10 €
