Over Quovadisart :

Jan Hoet zei : ‘ Ik weet niet wat kunst is .De kunst zal ons zelf vertellen wie ze is. Ik kan alleen een ticket voor een ontdekkingsreis aanbieden.

In deze context Quovadisart is een kleine  reisgids voor de  lopende tentoonstellingen . Wij zijn geen kunstcritici en beoordelen de kunstenaars ‘ an sich ‘ niet. Deze zijn trouwens reeds gescreend door een lange reeks galerieën en curatoren  . Wij zijn enkel gepassioneerde kunstliefhebbers met een behoefte om te communiceren over wat we gezien en ervaren hebben in de tentoonstellingen .

Quovadisart wenst een interactief forum te zijn en nodigt alle lezers om hun mening te geven en daarmee de inhoud continu te verrijken .

Quovadisart  is dus totaal subjectief en de verantwoordelijkheid van diegene die ze geschreven heeft. Ons eerste criterium is : zal deze tentoonstelling U boeien? Daarna volgen de presentatie zelf en vooral de informatie  c.q. context die gegeven wordt om de werken beter te vatten, de ‘logistiek’ van uw bezoek – toegang gehandicapten, verlichting , sequentie van de werken, het doen dialogeren van werken ,  de meertaligheid van de informatie .

Een beetje zoals columnisten van reisgidsen we hebben zoveel prachtige en  abominabele  tentoonstellingen gezien , dat we de nodige benchmarks hebben om een oordeel te geven . En dat is wat we met U willen delen .

Niets is erger dan tijd te verspillen in een expo die niets bijbrengt. Een goede tentoonstelling moet iets in ons veranderen, onze wereld beter doen begrijpen, een andere kijk op het dagelijkse geven, nieuwe waarden bijbrengen …

Er is geen financiering voor onze activiteiten : alle energie komt uit passie. Dit stelt ons in staat om echt te zeggen wat we werkelijk denken, ‘recht voor de raap’ zonder met sponsors rekening te moeten houden

Quovadisart heeft uiteraard zijn stokpaardjes:

 

– Neen aan een beleid van drempelverlaging alleen gericht op mensen aan te trekken en de omzet te maken . Wat sommigen  er ook van denken , kwalitatieve kunst was en is altijd voor een (intellectuele ) elite .

– Valse beloften ( vb. een tentoonstelling onder de naam van ‘Kandinsky tot Delacroix’ met slechts een kleine aquarelletje van Delacroix )

– onbetaalbare prijzen ( voor jongeren, bezoek in familieverband , jonge kunstenaars etc. )

– Politisering van tentoonstellingen : in Vlaanderen, Wallonië en Brussel wordt de standaard Nederlands – Engels of Frans – Engels . De kunstwereld moet deze kleinzieligheid overstijgen.

– Volledige collecties doen verdwijnen in kratten en kelders en zodoende hele generaties de toegang tot de hedendaagse kunst ontzeggen.

– De arrogantie van een aantal curatoren om zich boven de massa te verheffen met onnodige intellectualistische poespas tot hun eigen kleingeestige glorie.

 

 

 

A propos de Quovadisart

Jan Hoet disait : ‘Je ne sais pas ce qu’est l’art. A cette question l’art donnera lui même sa réponse. Pas moi. Par contre je peux vous donner un billet pour aller à sa découverte.

Dans cette optique Quovadisart est un modeste « Routard « des expositions en cours. Nous ne sommes ni critiques d’art (les artistes proposés sont passés par une longue sélection de galeries et de curateurs), ni spécialistes mais seulement des passionnés avec un besoin de communiquer d’une façon critique autour de ce qu’ils ont vu et vécu dans les expos.
Quovadisart se veut interactif et invite tout lecteur à donner son avis et enrichir ainsi le contenu pour ceux qui veulent visiter une exposition.
Les commentaires sont donc tout a fait subjectifs et n’engagent que ceux qui les ont émis. Nos critères sont l’intérêt de l’expo, sa présentation et surtout l’information donnée pour aider à la compréhension (quoique « ressenti » soit un meilleur mot car trop de compréhension nuit au plaisir que procure une oeuvre), les conditions de visite, – moins valides, éclairage, accrochage, la mise en relation des oeuvres, les explications dans toutes les langues du pays.
Un peu comme les chroniqueurs des guides nous avons vu tellement d’expositions excellentes ou abominables, qu’on a des points de comparaison et du recul par rapport à ce qu’on voit. Et c’est cela qu’on tient à partager.
Rien de pire que de perdre son temps à voir une expo qui ne vous apporte rien. Une bonne expo doit changer quelque chose en nous: mieux comprendre notre monde, une autre façon de regarder, des nouvelles valeurs…
Il n’y a aucun financement de nos activités: toute l’énergie vient de la passion. Ceci nous permet de dire vraiment ce qu’on pense sans obédience à quelconque sponsor.
Quovadisart à bien sûr également quelques combats :
– non à la médiocrité au service d’une politique d’attirer du monde et faire du chiffre. Quoi qu’en puissent penser certains, une oeuvre de qualité reste une chose (intellectuellement) élitaire.
– les fausses promesses (de Kandinsky à Delacroix avec seulement une petite aquarelle de Delacroix)
– les prix exorbitants
– la politisation linguistique des expositions : au nord comme au sud et à Bruxelles la norme devient néerlandais – anglais ou français-anglais. Le monde de l’art devrait montrer l’exemple et se mettre au-dessus de ces mesquineries.
-les musées qui disparaissent dans des caisses et privent toute une génération d’accéder à l’art contemporain
-la prétention de certains curateurs de se mettre au-dessus du ‘petit peuple ‘ et de ne faire des expos que pour leur propre gloire mesquine.