“FIRE” est une thématique pleine de possibilités : destruction et création, rédemption et enfer, l’intimité de l’âtre, ou les traces calcinées. Autour de ce thème central, l’exposition rassemble une cinquantaine d’artistes contemporains.

On y retrouve de grands noms comme Josef Koudelka, Marcel Broodthaers, Yves Klein, Bill Viola, Wim Delvoye, Otto Piene ou Piero Manzoni, mais aussi des artistes moins connus avec des œuvres vraiment interpellantes. Quelques pièces de Jean Boghossian, l’homme qui a sauvé cet écrin Art déco, sont également exposées.

L’œuvre présentée à l’entrée est assez stupéfiante et est signée par l’artiste coréenne Jiana Kim. Plus loin, on découvre une réinterprétation audacieuse d’un tableau de Van der Weyden par Joris Van de Moortel.

Je conseille vivement la lecture du livret disponible à l’entrée, car comme souvent aujourd’hui, l’art peut être cryptique et nécessite un minimum d’explications pour apprécier pleinement les œuvres.

Fait unique dans le paysage des expositions contemporaines : aucune obsession revendicatrice politique, inclusive, sociale, #MeToo, BLM ou féministe n’est à déplorer. C’est un véritable soulagement.

P.S. : Appel aux responsables de tout lieu d’exposition

Ce n’est qu’une fois rentré chez moi que je me suis rendu compte que j’avais visité une excellente exposition. Sur place, un groupe de pensionnés irrespectueux qui confondaient l’espace d’exposition et un poulailler m’a complètement gâché la visite. Le personnel de salle ne bronche pas. Ne peut-on pas lui apprendre à faire remarquer, diplomatiquement, qu’il y a d’autres visiteurs qui ne sont pas intéressés par leur caquetage ?

“FIRE” is een thema vol mogelijkheden: vernietiging en creatie, verlossing en hel, de intimiteit van de haard, of verkoolde sporen. Rond dit centrale thema brengt de tentoonstelling een vijftigtal hedendaagse kunstenaars samen.

We vinden er grote namen zoals Josef Koudelka, Marcel Broodthaers, Yves Klein, Bill Viola, Wim Delvoye, Otto Piene en Piero Manzoni, maar ook minder bekende kunstenaars met echt tot de verbeelding sprekende werken. Enkele stukken van Jean Boghossian, de man die dit Art-decopareltje redde, worden eveneens tentoongesteld.

Het werk dat bij de ingang wordt gepresenteerd is tamelijk verbluffend en is van de hand van de Koreaanse kunstenares Jiana Kim. Verderop ontdekken we een gedurfde herinterpretatie van een schilderij van Van der Weyden door Joris Van de Moortel.

Ik raad ten zeerste aan om het boekje te lezen dat bij de ingang verkrijgbaar is, want zoals zo vaak tegenwoordig kan kunst cryptisch zijn en is een minimum aan uitleg nodig om de werken ten volle te waarderen.

Uniek in het hedendaagse tentoonstellingslandschap: er is geen sprake van politieke, inclusieve, sociale, #MeToo, BLM of feministische protestobsessies. Dat is een ware opluchting.

P.S. : Oproep aan de verantwoordelijken van alle tentoonstellingslocaties

Pas toen ik thuiskwam, realiseerde ik me dat ik een uitstekende tentoonstelling had bezocht. Ter plaatse heeft een groep respectloze gepensioneerden, die de tentoonstellingsruimte met een kippenhok verwisselden, mijn bezoek volledig verpest. Het zaalpersoneel geeft geen kik. Kan men hen niet leren om, op een diplomatieke manier, aan te geven dat er andere bezoekers zijn die niet geïnteresseerd zijn in hun gekakel?